جدا سازی ذرات سبوس گندم و بررسی ارزش تغذیه‌ای آنها با استفاده از روش تولید گاز

این آزمایش به منظور تعیین ترکیب شیمیایی و فراسنجه های تجزیه پذیری سبوس گندم در کارخانه‌های مختلف موجود در شهرهای بیرجند و ایرانشهر واقع در استان‌های خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان انجام شد. برای این منظور هر ماه از 4 کارخانه تولید آرد این شهرها نمونه‌گیری انجام شد. کل مدت نمونه‌گیری شش ماه بود. نمونه‌های سبوس جمع آوری شده بر اساس اندازه ذرات جداسازی شده و مورد آنالیز شیمیایی قرار گرفتند. فراسنجه‌های اندازه‌گیری شده شامل پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و درصد وزن نمونه‌های جدا شده بر اساس اندازه ذرات بود. فراسنجه‌های تجزیه پذیری نمونه‌های سبوس با استفاده از روش تولید گاز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد بین کارخانه ها از لحاظ پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و درصد وزنی تفاوت معنی داری وجود نداشت و تنها میزان الیاف نامحلول در شوینده خنثی در کارخانه دو در ماه‌های مختلف معنی‌دار شد. بیشترین مقدار NDF مربوط به اندازه ذرات بزرگتر از 18/1 میلی‌متر بود و کمترین مقدار مربوط به اندازه ذرات کوچکتر از 25/0 میلی‌متر بود. بیشترین میانگین درصد وزنی مربوط به اندازه ذرات بین 18/1-5/0 میلی‌متر بود. تفاوت­معنی­داری بین تیمارهای مختلف از لحاظ تولید گاز در 24 ساعت وجود داشت. بالاترین میزان تولید گاز بعد از 24 ساعت انکوباسیون مربوط به ذرات کوچکتر از 25/0 میلی‌متر و کمترین آن مربوط به ذرات بزرگتر از 18/1 میلی‌متر بود. بیشترین میانگین گاز تولیدی در همه کارخانه‌ها مربوط به اندازه ذرات کوچکتر از 25/0میلی‌متر بود. در تمام کارخانه‌ها با کاهش اندازه ذرات، پتانسیل تولید گاز افزایش یافت. نتیجه گرفته شد که همیشه اندازه ذرات سبوس نمی‌تواند معیار درستی برای قضاوت در رابطه با ارزش غذایی آن باشد.